بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
با توجه به کم آب بودن اقلیم ایران و عدم بارش مناسب در سالهای اخیر، همیشه در ذهن خویش به اینکه چرا ما نمی توانیم ابرهایی که بر فراز آسمان می بینیم و به اصلاح میایند و میروند را بارور کنیم.
سالیان درازی است که در کشورهای پیشرفته این کار صورت می گیرد و یکی از راه های مبارزه با کم آبی است که به نتایج قابل قبولی هم رسیده است.
بد نیست بدانیم که:
تأثیر بارورسازی ابرها برای اولینبار در تاریخ ۱۲ ژوئیه ۱۹۴۶ در آزمایشگاه تحقیقاتی شرکت جنرال الکتریک آمریکا توسط وینسنت شیفر» مشاهده شد. او بلورهای یخ خشک» با دمای ۷۸- درجه سانتی گراد را به داخل ابرهای مصنوعی تولیدشده که در اتاقک بودند رها کرد و مشاهده نمود قطرکهای اَبَرسرد از طریق فرایند انجماد به بلور یخ تبدیل شده و بهصورت برف در ته اتاقک ابر ریزش نمودند. بدینگونه شواهد آزمایشگاهی از بارور شدن ابرها بهدست آمد. متعاقب آن در تاریخ ۱۳ نوامبر ۱۹۴۶ همزمان با این تحقیقات، دکتر لانگمویر برنده جایزه نوبل، یک آزمایش میدانی روی یک ابر پوششی روی کوه گریولاک در شرق شنکتدی متعلق به ایالت نیویورک انجام داد.
دمای این ابر که در ارتفاعی حدود ۴۲۷۰ متر از سطح زمین قرار داشت ۲۰- درجه سانتی گراد بود. لانگمویر، ۳۶/۱ کیلوگرم یخ خشک را در مسیری خطی با طول حدود ۳ مایل روی این ابر پاشید و مشاهده کرد در مدت ۵ دقیقه تمامی محتوای آب ابر به برف تبدیل شد. برف حاصله در حدود ۲۰۰۰ پا زیر ابر ریزش نمود و به دلیل خشکی هوا قبل از رسیدن به زمین تبخیر شد. تحقیقات بعدی ثابت کرد هسته طبیعی غالب برای تشکیل هسته یخ در طبیعت، ذرات رس معدنی هستند که در دمای حدود ۱۵- درجه سانتی گراد یا پایینتر بهعنوان هسته یخساز فعال میگردند. پس از استفاده از دانش باروری ابرها بهعنوان یک فناوری جدید با کاربردهای عملی، لانگمویر تا زمان مرگش در تاریخ ۱۹۵۷، بر روی گسترش این فناوری بهمنظور حصول آب بیشتر از آسمان برای تبدیل مناطق مستعد خشک و بیحاصل جنوبی ایلات متحده آمریکا را به مراتع سرسبز و زمینهای کشاورزی تلاشهای بیشماری انجام داد. سازمان تحقیقات صنعتی و علمی استرالیا» نیز در فوریه ۱۹۴۷ پس از اجرای عملیات باروری ابرها گزارش کرد اولین مورد باران ساخته دست بشر در نزدیکی بسارست رخ دادهاست.[۲] و[۶]و اما در آنسوی دیگر در شرق اروپا مؤسسه رصدخانه آب و هواشناسی روسیه در اواخر سال ۱۹۴۱ بمنظور سرعت بخشیدن به توسعه، ساخت و تست مدلهای جدید ابزارهای اندازهگیری پارامترهای هواشناسی جو بالا هواشناختی و بهبود کیفیت سونداژ جو در مسکو تأسیس شد. این رصدخانه برمبنای رصدخانه جو بالای مؤسسه مرکزی پیشبینی هوا با ۳۶ پرسنل راهاندازی شد. مؤسسه رصدخانه آب و هواشناسی روسیه پروژههای تحقیقاتی زیادی در زمینه هواشناسی و فیزیک جو انجام دادهاست که در بسیاری از آنها پیشگام بودهاست. امروزه این مؤسسه یکی از موسسات علمی برجسته و منظم اداره فدرال دیدبانی هیدرومتئولوژی و زیستمحیطی روسیه میباشد. حوزههای تحقیقاتی آن بشرح زیر میباشد:
- سونداژ جوی سطوح بالا، توسعه روشهای اندازهگیری و دیدبانی در محل و از راه دور پارامترهای جوی با استفاده از راوندها، راکتها، آزمایشگاههای هوایی، رادار، لیدار و فضاپیما
- مطالعات آزمایشگاهی و تئوریکی فیزیک و شیمی جو آزاد، مکانیزمهای تشکیل ابر و بارندگی با هدف بهبود روشهای پیش بینی وضع هوا و توسعه روشهای تعدیل آب و هوا
- مطالعه و دیدبانی وضعیت لایه ازن جو
و اما خبری خوش:
درباره این سایت